Pickadaily Bangkok

ยกเมืองนอกมาใส่เมืองไทย คราวนี้ไม่ต้องไปไกลถึงเขาใหญ่หรือชะอำ มีมาให้เดินเล่นแถวกรุงเทพนี้เอง สำหรับที่นี่พัฒนาโดยบริษัททำบ้านจัดสรรโดยนำแนวคิดหมู่บ้านแบบอังกฤษมาไว้กลางเมือง ก็เปิดมาได้หลายปีแล้วล่ะเพิ่งมีโอกาสไปมา ใครสนใจรายละเอียดของที่นี่กดเข้าไปดูเลยครับ pickadaily website เมื่อประมาณ…ปีก่อน…สองปีก่อน เคยเห็นในเวบพันทิพย์เขาถ่ายรูปมาลงเห็นแล้วก็สวยดี แถมไม่ไกลด้วยว่าจะลองไปสักหน่อย แต่แล้วก็ “ว่าจะ” อยู่นานจนเพิ่งมีโอกาสได้ไปเยือนเมื่อไม่นานมานี้เอง เด็กดอยหนีเที่ยวเลยไปกับแม่สองคน โชคดีไม่เจอฝนครับ แต่ร้อนชะมัด

มาถึงตอนเที่ยงแดดร้อนมาก โชคดีมีร่ม

ตัวอาคารเท่าที่ดูถือว่าว่างมากถ้าเทียบกับระยะเวลาที่เปิดมาแล้ว

คิวปิดตรงกลางเป็นจุดเด่น

มองไปรอบๆ เจอนี่แหล่ะ Bkk steak สเต็กราคาย่อมเยาว์และอร่อย กินตั้งกะตอนเรียนมหา’ลัย

กินเสร็จมีแรงเดินเล่นนิดหน่อย

ป้ายและจักรยาน ว่าจะเดินลงไปถ่าย แต่ร้อนแบบนี้ไม่ไหวแฮะ

พื้นที่ข้างบนก็กว้างพอดู

…

จากมุมสูง

เขาตีช่องให้จอด แต่ก็ต้องเจอพวกใหญ่จังจอดแปะหน้ากรงตรงที่เขาไม่ได้ตีเส้นนั้นแหล่ะ

ข้างบนมีที่เยอะ ..และดูเหมือนร้าง ออกมายังถิ่นชานเมืองเหมือนจะมีวัยรุ่นซ่องสุมอยู่ตามซอก

ลงมาข้างล่างจัดสวนให้แสงส่องลงมาไอเดียดี

ผลไม้สดๆมั้ยคร้าบ (ของปลอมนะ)

ระหว่างแม่ซื้อของก็วิ่งไปถ่ายด้านหน้าสักหน่อย

จบละ

ไปอีกทีคราวนี้เอาเด็กดอยไปด้วย

เกิดจากไปแถวนั้นแล้วหลง ไม่รู้จะไปไหน ได้เวลามื้อเย็นพอดี เลยมาลงเอยที่นี่แหล่ะ

โชคดีฟ้าสวยเชียว (แต่ถ่ายอ่อน 555)

ไปคราวนี้ Bkk ไปซะละ

เลยมากินที่ไก่ย่างโคราช รสชาติอร่อยทุกอย่างครับ โดยเฉพาะ ลาบไข่ปลาหมึก (ขวาล่าง) ไม่เคยเห็นเลยจัดซะหน่อย

ปิดท้ายมีหวานเย็นมินต์ให้ดับกลิ่นฟรี

ราคาก็ปกติ แต่เอ๊ะ มีเซอร์วิสชาร์จด้วยแฮะ ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะนี่

ที่นี่เป็นสถานที่เที่ยวน่าเดินชม ร้านอาหารที่เจอก็เป็นพวกราคาปกติราคาไม่แรงอย่าง BKK หรือไก่ย่างโคราชก็มีให้เลือกกิน แต่เพราะไปตอนกลางวันรึเปล่าเลยดูหงอยเหงาชอบกล ยิ่งหน้าปากทางมีบิ๊กซีอีก เข้าใจว่าธุรกิจ แต่ก็อยากให้อยู่รอดไปนานๆน้า

เชียงคาน เมืองอนุรักษ์เลียบชายโขง

เมืองเชียงคานเป็นที่รู้จักกันสำหรับผู้แสวงหาที่พักสงบตามวิถีชาวบ้าน กันมาประมาณ 5 ปีที่ผ่านมานี้เอง เป็นแหล่งพักผ่อนที่การท่องเที่ยวต้องการปั้นให้บูมต่อจาก อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน จุดขายของที่นี่คือบ้านเมืองเรือนไม้ที่มีอายุเก่าแก่และมีผู้อาศัยอยู่จริงเป็นแนวยาวตามแนวแม่น้ำโขง ซึ่งเหมาะแก่การพักผ่อนอย่างเงียบสงบ (มั้ง)

ประวัติศาสตร์ของเมืองเชียงคานที่ถูกบันทึกไว้มีมาตั้งแต่สมัยอาณาจักรล้านช้าง ซึ่งสมัยนั้นเป็นเมืองเสนะคาม (Xanamkhan) ปกครองโดย ขุนคาน โอรสของขุนคัว เมื่อประมาณ พ.ศ.1400 ต่อมาพอปี พ.ศ.2250 ล้านช้างแยกเป็นเวียงจันทน์ (พระเจ้าไชยวงศ์เว้) กับหลวงพระบาง (พระเจ้ากิงกีสราช) ทางหลวงพระบางต้องการยึดเมืองจึงยกทัพมาตีเวียงจันทน์ พอเวียงจันทร์สู้ไม่ได้จึงไปขอความช่วยเหลือจากพระเพทราชาแห่งกรุงศรีอยุธยามาช่วยไกล่เกลี่ย ซึ่งได้ข้อสรุปว่าแบ่งให้หลวงพระบางครองทางเหนือของแม่น้ำเหือง ส่วนเวียงจันทน์ครองทางใต้ของแม่น้ำเหืองละกัน หลังจากนั้นหลวงพระบางจึงตั้งเมืองเหืองมาประจันหน้ากับเมืองเชียงคานที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำโขง

เมืองเชียงคานนี้คิดว่าถ้าไปเองคงไม่มีโอกาสได้ไปหรอก เพราะ…ไว้บอกตอนจบ แต่ครั้งนี้ได้มีโอกาสจัดทริปกับที่ทำงานโดยมีโจทย์คืออีสาน-เหนือ ไม่ใช่อีสานเหนือนะครับ แต่เป็นภาคอีสานกับภาคเหนือ เมื่อโจทย์มางี้แล้วก็จัดไปที่ที่ไม่คิดจะไปเองมาประดับบลอกหน่อยละกัน 555

วัดมหาธาตุเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดของเมืองเชียงคาน คาดว่าสร้างเมื่อปี พ.ศ.2197 มีหลวงพ่อใหญ่เป็นพระประธาน เขาว่าเจดีย์นั่นสร้างทับรูพญานาคไว้ แต่พญานาคอยากมาเคารพหลวงพ่อใหญ่ชาวบ้านเลยต้องเจาะรูไว้ให้

มาถึงก็เย็นแล้วจอดรถที่วัดมหาธาตุแล้วเดินไปกินข้าวกัน

ภาพเขียนเหมือนเก่า

มื้อเย็นค่อนทางดึกที่เฮือนฝ้ายคำดูหรูหน่อย

ไม่รู้อะไรวางจักรยานไว้ก่อน รสชาติธรรมดา ค่อนข้างแพง

หลังกินเสร็จมีเวลาเดินถ่ายรูปนิดหน่อย ว่าแล้วก็เริ่มรายการ “กดไม่เล็ง” ได้

ตอนนั้นไปคืนวันพฤหัสมีร้านเปิดไฟถือว่ามากพอดู ตรงนี้น่าชื่นชมครับว่าถ้ามาวันปกติไม่วังเวง

ว่าแล้ว ว่ามาที่เที่ยวแบบนี้ต้องเจอพวก “ตากล้องอาชีพ” เล็งนานชิหาย พอจะถ่ายรีบเดินมาเกะกะได้อีก

ฝนเริ่มตกร้านเริ่มเก็บเลยต้องรีบวิ่งไปถ่ายไปละ

กดอย่างเดียวไม่ต้องคิด ร้านค้าก็สวยงามนะ

รถแถวนั้นกับป้ายซอย

หมดเวลาละ ขึ้นรถตู้ไปที่พัก ตอนแรกว่าจะเดินย้อนกลับมาเดินเที่ยวอีก แต่ไกลแฮะ ขี้เกียจ

ระหว่างทางเขาแวะซื้อของเซเว่นเลยลงไปถ่ายสักหน่อย แต่งร้านสวยดี

เซเว่นสาขาเชียงคาน

พักที่บ้านละมุลอุ่นโขงครับ เหตุผลเพราะดูในเนตแล้วราคาถูกสุด ที่อื่นกลางเมืองจะราราพันอัพ ที่นี่หกร้อยบาท แต่ห่างจากเมืองประมาณกิโลนึง

แต่งใหม่ๆแบบไม้ๆ

ข้อดีอีกอย่างคือคนเขาไปพักที่ในเมืองกันพอมาที่นี่โล่งเหมือนเหมาที่พักเลย
มืดๆมานั่งริมระเบียงลมเย็นดีครับ

วิวจากที่พักยามเช้า

ฝั่งเมืองอยู่ประมาณนั้น

ส่วนใหญ่ยังไม่ตื่นเลยเดินไปถ่ายรูปในเมืองกลางฝนปรอยๆนิดหน่อย

ไม่เจอพระบิณฑบาตรแฮะ สงสัยตื่นสายไป

บ้านเมืองแถวนั้นเปิดร้านกันเช้าดี ชอบ

ทั้งโรงแรมและร้านค้าตกแต่งเป็นแนวเดียวกันหมด พอเรียงกันก็สวยดี

ธนาคารกรุงไทยก็ไม่เว้น

…

วัดศรีคุณเมืองสร้างเมื่อปี พ.ศ.2199 เขาว่าข้างในพระพุทธรูปไม้จำหลักลงลักปิดทองปางประทานอภัยศิลปะแบบล้านช้างอยู่

วัดศรีคุณเมืองอีกวัดเก่าของเชียงคาน

อุโบสถ

เข้าไปไม่ได้เจอหมาไล่

ถ่ายหมาปูนแทนก็ด่ะ

กุฏิพระหรูเชียว

โรงแรมสุขสมบูรณ์

ตอนแรกว่าจะเดินไปจนถึงร้านอาหารที่กินเมื่อคืน แต่ท่าทางไกลเลยเดินกลับละ

ได้เสื้อจากร้านนี้มาสองตัว

ตามซอยก็ยังไม่ได้เดิน

ข้าวเหนียวหมูน่ากิน แต่ที่พักมีอาหารเช้าไว้แล้ว

ที่เที่ยวต่างๆที่ …จ่ายค่าสปอนเซอร์มั้ง

มีอีกหลายที่ยังไมไ่ด้แวะ ไว้โอกาสหน้าละกัน

สาวน้อยท่ามกลางสายฝน

ขากลับเดินถนนเส้นเลาะริมโขง

บางส่วนปูเป็นหินเลาะโขงแล้ว ถ้าเสร็จคงสวยเชียวล่ะ

มาถึงที่พักละ

ใช้ไปประมาณครึ่งชั่วโมง

ขุ่นป้าเตรียมอาหารไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

ไข่กระทะที่คนอื่นว่าแปลกๆ แต่ผมว่าอร่อยดีนะ (เพราะเน้นเนื้อล่ะมั้ง 555)

วิวเดิมอีกที จากชั้นสอง

ปั๊ม ปตท.ของเมืองเชียงคาน

มุมถ่ายรูปนิดหน่อย

…

ระหว่างทาง วิวภูเขากับนาข้าวสวยๆก็เยอะอยู่ แต่ไม่ได้ขับเองเลยไม่ได้จอดถ่าย

แหล่งท่องเที่ยวที่ชูจุดขายเป็นวิถีชาวบ้านและความเรียบง่าย ส่วนใหญ่มักดึงดูดคนประเภทตรงกันข้ามเพราะเป็นแค่เหมือนกับการปักป้ายว่า “นี่ของเก่านะ” จึงจะสนใจ คนพวกนี้หากไม่มีป้ายบอกก็ไม่รู้สึกมองไม่เห็น ทั้งที่จริงมันก็อยู่รอบตัวคุณตลอดนั่นแหล่ะ

แต่การจัดรูปแบบการท่องเที่ยวของเมืองเชียงคานนี้ ผมชอบนะ เป็นการดึงจุดเด่นที่ได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ฝั่งน้ำโขงให้เป็นประโยชน์ ใครสนใจแนะนำให้ลองไปนอนสักคืนครับ ส่วนใครเฉยๆก็…ประมาณที่เห็นนี่แหล่ะ